Üşümüyorum anne...
Beni bırakıp gittiğinden beri üşümüyorum...
hava soğuk biraz ondan ağlıyorum...
Caddeler ıslak yağmur yağıyor... ondan korkuyorum...
Üşümüyorum anne üşümüyorum...
arada bir ürperiyor içim dayanamıyorum..
bu halim bile soğutmazken şu bedenimi
Soğuk yüreğin donduruyor..ona üzülüyorum

size uzatılan bu tası alın...
tasın içinden 
Yıkık hayalleri,kırık yürekleri ve darmadağan olmuş ümitleri 
bir kenara koyun...
biraz çorba dökün tasa...birazda sevgi koyun...
ümitlerini geri verin onlara ve şöyle bi karıştırın çorbayı...
Ağlama! deyin... Ağlama çocuk...Al ümitlerini 
ve seni görmeyenlere inat 
yaşat onları..
ben bir tas sıcak çorbanı veririm....
Sen yeter ki yüreğini soğutma...


O yürek size ait değil mi?
Yalnızlığım kadar olamadınız...
para değil ekmek istedi şu küçük yüreğim..
ama yüreğimde anladı beni hiç duymadınız...:(



İnsan!...Önce yüreğin doysun..
Boğazından gececek iki lokma ekmeği benim halimi gördükten 
sonra zaten bulursun...

Günahım yok demiştin ANNE...
Öyleyse Bu gördüklerim NE?
Ya insan kalmamış etrafımızda..
Ya da biz çok geç kalmışız insan olmakta...

Ben açım ben hastayım diyorum arkadaş...İnanma bana
Git bir de ona bak ben neyimki onun yanında...


Açlıktan yorulan kalbi sevgiden vazgeçmiş...
Bir lokma ekmek...bir lokma daha...peki ya sonra???